Arbeidstijd is een belangrijk domein. De Europese Unie heeft geprobeerd om via wetgeving aan de arbeidsvoorwaarden te sleutelen en verbetering mogelijk te maken voor de veiligheid en gezondheid van werknemers. Via een Europees kader garanderen ze voor alle werknemers een werkweek van maximaal 48 uren (inclusief overuren), rustperiodes, pauzes en minimaal 4 weken betaald verlof. Dit kader bestaat al geruime tijd maar is nog geen realiteit voor iedere werknemer.
Volgens statistieken presteren Duitse werknemers de meeste overuren in de eurozone. 60% van deze uren is onbetaald.
Op 14 mei deed het Europees Hof van Justitie een belangrijke uitspraak met de vraag aan alle werkgevers in de EU om de arbeidstijd van hun werknemers te registreren. Deze uitspraak kwam er nadat de Spaanse vakbond CC.OO een zaak was begonnen tegen Deutsche Bank. Deze bank weigerde om overuren te registreren en oordeelde dat dit niet nodig was volgens de Spaanse wetgeving.
In de motivatie van de rechters staat dat elke werknemer in de EU het recht heeft om zijn arbeidsuren te beperken overeenkomstig het Europees wettelijk kader. De EU-lidstaten moeten garanderen dat werknemers dit kunnen afdwingen. Dit betekent dat er een objectief en betrouwbaar systeem moet zijn om overuren te meten.
Voor de miljoenen werknemers die veel uren presteren zonder registratie is dit een belangrijk signaal. Dit geldt ook voor landen die werkgevers hebben toegestaan om aparte systemen voor overuren te maken voor individuele werknemers. De uitspraak van het Hof van Justitie zal in diverse landen zijn effect hebben.